دیوارهای پیرامونی ساختمان، به‌ویژه دیوار همسایه که در مجاورت سازه‌های دیگر قرار دارد، نیازمند مهار و مقاوم‌سازی ویژه‌ای هستند. اجرای نادرست این دیوارها می‌تواند خطرات جدی هنگام زلزله یا سایر نیروهای جانبی ایجاد کند. با پیشرفت فناوری‌های مقاوم‌سازی، استفاده از وال مش دیوار همسایه به‌عنوان یک راهکار مدرن و استاندارد، مورد توجه مهندسان و متخصصان ساختمان قرار گرفته است. اجرای وال مش در دیوارهای همسایه و ساختمان‌های مجاور، یکی از چالش‌های مهم در پروژه‌های ساختمانی است که نیازمند رعایت استانداردها و ضوابط دقیق برای اطمینان از استحکام و ایمنی است. این سیستم به ویژه زمانی که دسترسی به یک طرف دیوار پس از دیوارچینی ممکن نباشد، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. دستورالعمل جدید طراحی و اجرای ملات مسلح شده با مش الیاف شیشه، چارچوب دقیقی را برای اجرای وال مش ارائه میدهد که این فرآیند را در شرایط خاص و با رعایت استانداردهای فنی و آییننامهای امکان‌پذیر میکند. طبق دستورالعمل جدید وال مش، نحوه اجرای این سیستم به‌طور دقیق تعریف شده و شامل نکات مهمی مانند نصب صحیح مش فایبرگلاس، مهار اصولی دیوارها و رعایت کنترل کیفی میشود. وال مش دیوار همسایه با بهبود مقاومت دیوارهای بلوکی، علاوه بر افزایش ایمنی، کیفیت ساختاری سازه را نیز ارتقا می‌بخشد. اما چرا اجرای صحیح این سیستم تا این حد اهمیت دارد و چگونه میتوان آن را مطابق دستورالعمل جدید اجرا کرد؟ در این مقاله، به بررسی وال مش دیوار همسایه و اصول اجرا مطابق دستورالعمل جدید می‌پردازیم.
چرا وال مش باید در دوطرف دیوار اجرا شود
یکی از مهم‌ترین چالش‌های اجرایی در استفاده از سیستم وال مش، تاکید بر نصب متقارن این سیستم در دو سمت دیوار است؛ به عبارتی، طبق ضوابط آیین‌نامه، به‌منظور مهار صحیح نیروهای رفت و برگشتی ناشی از زلزله، الزامی است که وال مش به‌طور یکسان از هر دو طرف دیوار نصب گردد. این امر باعث میشود که بارهای وارده به دیوار به صورت یکنواخت توزیع شده و از تمرکز بیش از حد نیرو در یک نقطه جلوگیری به عمل آید.
اما در پروژه‌هایی که دیوار در مجاورت ساختمان همسایه قرار دارد، اجرای این الزام به یک معضل تبدیل میشود؛ زیرا به دلیل اینکه عملیات نصب وال مش پس از دیوارچینی انجام میشود، دسترسی به سطح مربوط به همسایه قطع شده و امکان نصب دوطرفه به‌صورت همزمان فراهم نیست. به همین دلیل، این بند آیین‌نامه که در سه مرجع اصلی شامل پیوست شش استاندارد 2800، نشریه 714 و ضابطه 819 به عنوان یک اصل کلیدی مطرح شده، در عمل نقض میشود.
این مشکل نه تنها موجب بروز چالش‌های فنی در بهبود مقاومت سازه در برابر زلزله می‌گردد، بلکه می‌تواند مسائل حقوقی و اجرایی را نیز به همراه داشته باشد؛ چرا که عدم تطابق با ضوابط تعیین شده، عملکرد مطلوب وال مش را تحت تاثیر قرار میدهد. از سوی دیگر، عدم پیش‌بینی راهکارهای اجرایی مناسب در آیین‌نامه‌های گذشته، موجب سردرگمی میان مهندسان و پیمانکاران شده و در برخی پروژه‌ها حتی به استفاده از روشهای جایگزین برای مهار دیوار منجر شده است.
با انتشار دستورالعمل «طراحی و اجرای ملات مسلح شده با مش الیاف شیشه» توسط مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی، راهکارهای اجرایی جدیدی معرفی شده است که هم تطابق کامل با ضوابط آییننامهای را فراهم میکند و هم چالش‌های اجرایی مربوط به دیوارهای مشرف به همسایه را به میزان قابل توجهی کاهش میدهد.
طبق دستورالعمل جدید، اجرای مش فایبرگلاس، مهار دیوار با استفاده از نبشی‌های گالوانیزه، به‌کارگیری الیاف ستاره‌ای در فواصل معین و پوشش نهایی با پلاستر به ضخامت استاندارد، از جمله اصولی هستند که باید در حین اجرای وال مش رعایت شوند. این روش به‌ویژه در ساختمان‌های کوتاه‌مرتبه تا ۵ طبقه، در شرایطی که دیوار تحت تاثیر بار باد قرار نداشته باشد، به‌عنوان یک راهکار مناسب و معتبر شناخته میشود.
مزایای اجرای این روش در مقایسه با روشهای سنتی مانند استفاده از وال پستهای فلزی و میلگرد بستر، متعدد است. علاوه بر کاهش هزینه‌های اجرایی، سرعت نصب افزایش یافته و دیوار از مقاومت بالاتری در برابر نیروهای جانبی مانند زلزله و باد برخوردار میشود. به‌ویژه در ساختمان‌های کم‌ارتفاع، این روش می‌تواند جایگزینی موثر برای سیستم‌های سنتی باشد که نیاز به دسترسی دوطرفه دارند.
همچنین، هزینه‌های اجرای وال مش به عواملی مانند نوع مصالح، متراژ دیوار و پیچیدگی پروژه بستگی دارد. از آنجایی که اجرای صحیح وال مش نیازمند تخصص و تجربه کافی است، انتخاب تیم اجرایی ماهر و آشنا با ضوابط جدید اهمیت ویژه‌ای دارد. اجرای دقیق تمامی مراحل و رعایت ضوابط فنی، باعث میشود تا این سیستم عملکرد بهینه‌ای داشته باشد و موجب افزایش دوام و ایمنی دیوارهای همسایه در برابر نیروهای مختلف گردد.
وال مش در دیوار همسایه؛ بررسی چالش‌ها و نقاط ضعف آییننامهای
یکی از مسائل بحرانی در به‌کارگیری سیستم وال مش در دیوارهای مجاور، نداشتن دستورالعمل‌های جامع و مشخص در آیین‌نامه‌های مرتبط با طراحی و اجرای این سیستم به شمار می‌آید. عدم وجود رهنمودهای دقیق در خصوص نحوه نصب صحیح وال مش در دیوارهایی که به ساختمان‌های مجاور برخورد دارند، موجب سردرگمی طراحان، مجریان و ناظران صنعت ساختمان شده است.
حتی در ویرایش اولیه نشریه 714 که در سال 1401 منتشر گردید، این موضوع به درستی پوشش داده نشده و باعث بروز مشکلات متعددی در مراحل طراحی و اجرا گردیده است. یکی از بزرگ‌ترین کاستی‌های موجود، عدم ارائه ضوابط مشخص برای نصب متقارن وال مش در دو طرف دیوار و عدم تعیین روشهای مدیریت محدودیت دسترسی به یک وجه دیوار در شرایطی است که دیوار به همسایگی محدود شده باشد. این نقص فنی در آیین‌نامه‌های موجود زمینه‌ساز تفسیرهای نادرست و اجرای ناکامل سیستم در پروژه‌های مختلف شده است.
قبل از معرفی دستورالعمل جدید، استفاده از سیستم وال مش در این شرایط با موانع جدی همراه بود؛ آیین‌نامه‌های پیشین به ویژه ضوابط مربوط به دیوارهای همسایه را به طور کامل پوشش نمی‌دادند و در برخی پروژه‌ها حتی اجرای این سیستم به طور موقت محدود یا ممنوع اعلام شده بود. این چالش‌ها منجر به آن شد که مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی دستورالعملی جامع را جهت رفع ابهامات و ساده‌سازی روند اجرای وال مش در دیوارهای مشرف به ساختمان‌های مجاور صادر کند.
با صدور دستورالعمل جدید «طراحی و اجرای ملات مسلح شده با مش الیاف شیشه»، تحول قابل‌توجهی در اجرای وال مش در دیوارهای مشرف به ساختمان‌های مجاور حاصل شده است. پیش از انتشار این دستورالعمل، یکی از مهم‌ترین چالش‌ها در استفاده از این سیستم، مشکل نصب وال مش در دیوارهای خارجی همسایه به دلیل نبود رهنمودهای دقیق بود؛ به‌ویژه در مواردی که به دلیل وجود درز انقطاع و محدودیت‌های اجرایی، دسترسی به یکی از وجوه دیوار دچار مشکل می‌شد.
دستورالعمل جدید، با ارائه رهنمودهای دقیق و جامع برای مهار دیوارهای بلوکی با استفاده از مش الیاف شیشه، به مجریان این امکان را میدهد تا با رعایت جزئیات فنی ارائه‌شده، به طور اصولی و بدون نیاز به اجرای همزمان با دیوارچینی، از این سیستم استفاده کنند. علاوه بر این، توجه ویژه‌ای به شرایط خاص دیوارهای مشرف به همسایه، از جمله محدودیت‌های دسترسی به یک وجه، صورت گرفته است؛ بدین ترتیب، با رفع نقاط ضعف آییننامهای، بسیاری از چالش‌های پیشین برطرف شده و استفاده بهینه از وال مش دیوار همسایه در این شرایط ممکن گردیده است.
روش سنتی اجرای وال مش در دیوار همسایه همزمان با دیوارچینی
در شرایطی که دیوار مشرف به ساختمان همسایه قرار دارد، اجرای سیستم وال مش دیوار همسایه به‌صورت سنتی با چالش‌هایی همراه است. در اجرای وال مش در دیوار همسایه به روش سنتی برای تامین عملکرد بهینه، لازم است که امکان دسترسی به هر دو وجه دیوار وجود داشته باشد تا نصب متقارن آن صورت گیرد. اما در مواردی که دیوار در نزدیکی همسایه قرار دارد، تنها یک سطح از دیوار قابل دسترسی است که این موضوع مانع اصلی در اجرای صحیح سیستم میشود. علاوه بر این، درز انقطاع به عنوان یک عنصر ضروری برای هر ساختمانی که در مجاورت ساختمان دیگر قرار دارد، در عین حال محدودیتی برای نصب وال مش به حساب می‌آید.
در روش سنتی، پس از تکمیل دیوارچینی معمولا نصب وال مش روی دیوارهای آماده صورت می‌گیرد؛ اما وقتی دسترسی به یک وجه دیوار به دلیل نزدیکی به همسایه محدود میشود، نیاز است که این سیستم به‌طور همزمان با دیوارچینی نصب گردد. این رویکرد به مجریان این امکان را میدهد تا بدون استفاده از روشهای پرهزینه مانند نصب وال پستهای فلزی یا بتنی، به مهار لرزهای مناسب دست یابند. پیش از صدور دستورالعمل جدید وال مش یا همان «دستورالعمل طراحی و اجرای ملات مسلح شده با مش الیاف شیشه برای مهار دیوارهای بلوکی»، این روش به عنوان یک راهکار رایج در صنعت ساختمان مورد استفاده قرار گرفت. مراحل اجرای روش سنتی همزمان با دیوارچینی در دیوارهای مشرف به همسایه عبارتند از:
- نصب نبشی‌های منقطع در پایه دیوار: طبق نقشه اجرایی، نبشی‌های منقطع در پایین دیوار و در سمت نزدیک به ساختمان همسایه نصب می‌شوند تا پایه‌ای مستحکم برای ادامه اجرا فراهم گردد.
- تعیین موقعیت موقت مش فایبرگلاس: مش فایبرگلاس به صورت موقت و طبق نقشه اجرایی، در محل خود قرار می‌گیرد تا موقعیت نهایی آن مشخص شود.
- جایگذاری مصالح جداسازی در کنار ستونها: به منظور جدا کردن دیوار از سازه‌های جانبی، مصالح جداسازی در کنار ستونها بر اساس روشهای مرسوم نصب می‌شوند.
- پلاستر کشی و دیوارچینی: دیوار با استفاده از بلوک‌های سیمانی، هبلکس، لیکا و سایر مصالح، همراه با پلاستر کشی تثبیت‌کننده توری فایبرگلاس در سمت مشرف به همسایه، پس از هر سه رج دیوار اجرا می‌گردد.
- نصب نبشی‌های منقطع در بالای دیوار: در مرحله نهایی، نبشی‌های منقطع در قسمت بالایی دیوار و در سمت نزدیک به ساختمان همسایه نصب می‌شوند.
- اجرای وال مش در سمت دیگر دیوار: نهایتا، وال مش طبق روشهای استاندارد در وجه دیگر دیوار نصب شده و کار تکمیل می‌گردد.
اجرای دو گانه وال مش و وال پست ساختمان؛ بررسی ابعاد فنی و اجرایی
در برخی پروژه‌ها، از ترکیب دو سیستم وال مش و وال پست بهره گرفته میشود؛ به طوری که دیوارهای داخلی و پیرامونی که با ساختمان‌های مجاور تماسی ندارند، با استفاده از وال مش تقویت می‌شوند، در حالی که برای دیوارهایی که در تماس مستقیم با ساختمان همسایه قرار دارند، از وال پست استفاده میشود. این شیوه اجرایی باعث شده تا برخی پیمانکاران از نصب وال مش صرف‌نظر کنند و تنها به وال پست اکتفا نمایند، که در نهایت باعث از دست رفتن مزایای چشمگیر وال مش از جمله کاهش هزینه، سرعت در اجرا و بهبود عملکرد لرزهای میشود.
در تقویت سازه‌های دیواری، به‌ویژه در نواحی مشرف به همسایگی، استفاده همزمان از وال مش و وال پست به عنوان دو روش مکمل، یک رویکرد متداول در مقابله با نیروهای جانبی مانند زلزله و باد محسوب میشود. در پروژه‌های متعدد، دیوارهای داخلی و پیرامونی که دسترسی به هر دو وجه آنها بدون مانع است، با استفاده از سیستم وال مش تقویت می‌شوند؛ در حالی که برای دیوارهایی که به دلیل مجاورت با ساختمان‌های همسایه، دسترسی محدود به یک وجه دارند، معمولا از روش وال پست بهره گرفته میشود.
سیستم وال پست عمدتا برای محدود کردن طول آزاد دیوار و انتقال بارهای افقی به تیرها طراحی شده است؛ اما استفاده از پروفیل‌های فولادی و نصب وادارها و میلگرد بستر، علاوه بر افزایش هزینه، موجب پیچیدگی‌های اجرایی نیز میشود. از سوی دیگر، فناوری وال مش با به‌کارگیری مواد سبک و مقاوم مانند توری فایبرگلاس، پلاستر ویژه و نبشی‌های گالوانیزه، به عنوان گزینه‌ای اقتصادی‌تر و سریع‌تر مطرح شده است. این سیستم، علاوه بر کاهش هزینه‌ها، موجب تسریع روند اجرا به دلیل نیاز کمتر به نیروی متخصص و تجهیزات پیچیده میشود.
در برخی از پروژه‌ها، به خصوص در مناطق شهری که فضای کافی برای ساخت و ساز محدود است، ترکیب دو سیستم وال مش و وال پست برای دیوارهای مشرف به همسایه به عنوان راهکاری جهت تقویت سازه مطرح میشود. در این حالت، دیوارهای داخلی و پیرامونی با استفاده از وال مش تقویت می‌شوند و در بخش مشرف به ساختمان‌های همسایه، از وال پست استفاده می‌گردد. این رویکرد به دلیل مزایای هر دو سیستم، می‌تواند به بهبود عملکرد سازه کمک کند؛ اما هماهنگی دقیق بین تیم‌های اجرایی یکی از چالش‌های مهم در بهره‌برداری از این ترکیب محسوب میشود.
در مجموع، در حالی که استفاده از تنها یکی از این سیستم‌ها در بسیاری از موارد می‌تواند راهکار بهینه‌تری باشد، به کارگیری همزمان وال مش و وال پست در شرایط خاص، مزایای فنی و اقتصادی خاص خود را ارائه میدهد و در صورت برنامه‌ریزی صحیح، می‌تواند پاسخگوی نیازهای ویژه تقویتی سازه در نواحی با دسترسی محدود باشد.
انتشار نشریه وال مش و رفع موانع اجرای آن در دیوار همسایه
با انتشار «دستورالعمل طراحی و اجرای ملات مسلح شده با مش الیاف شیشه برای مهار دیوارهای بلوکی» توسط مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی، بسیاری از چالش‌های پیش روی طراحان و مجریان در استفاده از سیستم وال مش، به‌ویژه در دیوارهای مشرف به همسایه، برطرف گردید. این دستورالعمل جامع، با ارائه جزئیات اجرایی و ضوابط مشخص، مسیر را برای اجرای صحیح و استاندارد وال مش هموار کرده است.
این دستورالعمل به‌عنوان مرجعی کامل برای طراحی و اجرای ملات مسلح شده با مش الیاف شیشه تدوین شده است. هدف اصلی آن، ارائه راهکارهایی برای مهار دیوارهای بلوکی و افزایش مقاومت آنها در برابر نیروهای جانبی مانند زلزله است. با ارائه جزئیات فنی و اجرایی، این نشریه به مهندسان و مجریان کمک میکند تا با اطمینان بیشتری از سیستم وال مش در پروژه‌های ساختمانی استفاده کنند.
رفع موانع اجرای وال مش در دیوارهای مشرف به همسایه
پیش از انتشار این دستورالعمل، اجرای وال مش در دیوارهای مشرف به ساختمان‌های مجاور با ابهامات و محدودیت‌هایی همراه بود. نبود ضوابط دقیق و مشخص، منجر به مشکلات اجرایی و حتی ممنوعیت موقت استفاده از وال مش در برخی موارد شده بود. با انتشار این نشریه و رفع ممنوعیت‌ها، بسیاری از چالش‌های پیش روی طراحان و مجریان برطرف گردید. این دستورالعمل با ارائه دیتیل‌های اجرایی و ضوابط مشخص، امکان اجرای وال مش دیوار همسایه را فراهم کرده است. بر اساس دستورالعمل جدید، اجرای وال مش در دیوارهای مشرف به همسایه تحت شرایط خاصی مجاز است.
شروط شش گانه تسلیح دیوار به صورت یکطرفه کدام است؟
برای اجرای تسلیح دیوارهای مشرف به همسایه با استفاده از وال مش به‌صورت یکطرفه، رعایت شش شرط اساسی ضروری است. در صورت عدم تحقق هر کدام از این شروط شش گانه تسلیح دیوار، باید از روشهای جایگزین برای تقویت دیوار استفاده شود. شروط شش‌گانه برای تسلیح یکطرفه دیوارهای مشرف به همسایه عبارتند از:
1. ساختمان‌های ۵ طبقه و کمتر: این روش تنها در ساختمان‌هایی با حداکثر ۵ طبقه مجاز است.
2. عدم تاثیر بار باد بر دیوار: دیوار نباید تحت تاثیر بار باد باشد؛ به‌عنوان مثال، دیوارهای پیرامونی مجاور همسایه که پایین‌تر از تراز بام ساختمان مجاور قرار دارند، مشمول این شرط می‌شوند.
3. حداکثر ارتفاع آزاد دیوار ۳ متر: ارتفاع دیوار از سطح کف‌سازی تا زیر تیر نباید بیش از ۳ متر باشد.
4. حداکثر فاصله بین ستونها ۶ متر: فاصله بین ستون‌های دهانه نباید از ۶ متر تجاوز کند.
5. حداقل ضخامت دیوار ۱۵ سانتی‌متر: ضخامت دیوار باید حداقل ۱۵ سانتی‌متر باشد تا استحکام لازم را داشته باشد.
6. قرارگیری دیوار بین ستونها: دیوار باید به‌صورت صحیح بین ستونها قرار بگیرند.
در صورت رعایت تمامی این شرایط، استفاده از مش الیاف شیشه به‌صورت یکطرفه برای تقویت دیوار مجاز است. در این حالت، دیوار باید به‌صورت کامل با مش پوشش داده شود و همپوشانی مش‌ها به میزان ۱۰ سانتی‌متر رعایت گردد. همچنین، دیوار باید با استفاده از نبشی یا ناودانی به ستونها، کف و زیر سقف مهار شود.
در این روش، هنگام دیوارچینی، دسته‌های مش الیاف در فواصل یک متری در راستای قائم و افقی و حداقل در سه نقطه از ارتفاع دیوار، در داخل ملات یا چسب و به عمق دیوار قرار داده می‌شوند. سپس، الیاف به‌صورت ستاره‌ای روی دیوار پخش می‌شوند که شعاع این ستاره‌ها باید حداقل ۳۰ سانتی‌متر باشد. همچنین، حداقل ضخامت پوشش گچی یا سیمانی که روی الیاف قرار می‌گیرد، ۱۵ میلی‌متر است. با رعایت این شروط شش‌گانه و نکات اجرایی مرتبط، میتوان دیوارهای مشرف به همسایه را به‌صورت یکطرفه با وال مش تقویت کرد و از استحکام و ایمنی لازم برخوردار شد.
۵ گام اجرای وال مش در دیوار همسایه طبق نشریه جدید
اجرای سیستم وال مش دیوار همسایه، طبق دستورالعمل جدید و اصلاحات آییننامهای، نیازمند رعایت ضوابط خاص و اصول اجرایی دقیق است. این روش به‌ویژه برای دیوارهایی مناسب است که در معرض باد قرار ندارند و ارتفاع آنها حداکثر به شش طبقه می‌رسد. در ادامه، گام‌های اجرایی برای استفاده از این روش را به‌طور مختصر بیان خواهیم کرد:
- ضخامت دیوار: حداقل ضخامت دیوار باید ۱۵ سانتی‌متر باشد تا استحکام لازم برای اجرای وال مش تامین شود.
- قرارگیری دیوار: دیوار باید در بین ستونها قرار بگیرد و فاصله میان ستونها نباید بیشتر از ۶۰۰ میلی‌متر باشد.
- ارتفاع دیوار: ارتفاع آزاد دیوار، از کف تا زیر تیر، باید حداکثر ۳ متر باشد.
- مش و مواد استفاده‌شده: برای پوشش دیوار، از مش فایبرگلاس یا مش الیاف شیشه با مقاومت حداقل ۱۵۰۰ نیوتن بر مترمربع و عرض ۵۰ سانتی‌متر استفاده میشود.
- همپوشانی مش‌ها: لایه‌های مش باید حداقل ۱۰ سانتی‌متر همپوشانی داشته باشند.
- مهار دیوار: دیوار باید در نواحی سقف، کف و مجاور ستونها با نبشی یا ناودانی مهار گردد.
- الیاف ستاره‌ای: این الیاف باید در فواصل یک متری برای مهار طولی و عرضی مش‌ها قرار گیرند و شعاع هر نقطه مهار نباید کمتر از ۳۰ سانتی‌متر باشد.
- پوشش نهایی: پوشش نهایی باید پلاستر گچی یا سیمانی با ضخامت حداقل ۱۵ میلی‌متر باشد.
در ادامه، ۵ گام اجرای وال مش در دیوار همسایه طبق نشریه جدید را بررسی خواهیم کرد تا با رعایت دستورالعمل جدید، مهار دیوارهای مشرف به ساختمان‌های مجاور به‌صورت اصولی و با کیفیت بالا انجام شود. این دستورالعمل نه تنها به مجریان کمک میکند که عملیات را با استانداردهای فنی بالا انجام دهند، بلکه به ناظران و طراحان نیز امکان میدهد تا نظارت و طراحی دقیق‌تری ارائه دهند.
گام اول: دیوارچینی و نصب الیاف ستاره‌ای
در مرحله اول، دیوارچینی باید به‌طور دقیق انجام شود و الیاف ستاره‌ای طبق دستورالعمل طراحی و اجرای ملات مسلح شده با مش الیاف شیشه برای مهار دیوارهای بلوکی نصب شود. این الیاف باید در فواصل یک متری به‌صورت قائم و افقی قرار گیرند تا استحکام دیوار به حداکثر برسد. توزیع الیاف ستاره‌ای باید به‌طور متقارن روی دیوار باشد تا به مقاومت آن در برابر بارهای جانبی کمک کند.
گام دوم: نصب پوشش مش و توری فایبرگلاس
در این مرحله، باید پوشش مش و توری فایبرگلاس به‌صورت سرتاسری روی دیوار اعمال شود. این کار باعث افزایش مقاومت دیوار در برابر بارهای جانبی میشود. توجه به همپوشانی ۱۰ سانتی‌متری میان لایه‌ها و استفاده از توری‌های با چشمه‌های بزرگ‌تر، از جمله جزئیات مهم این مرحله به‌شمار می‌آید.
گام سوم: مهار دیوار با نبشی
در این مرحله، دیوار باید به کمک نبشی‌های مهار در چهار طرف آن (بالا، پایین، چپ و راست) مهار شود. این کار از جابه‌جایی و خمش دیوار جلوگیری کرده و استحکام آن را در برابر بارهای مختلف افزایش میدهد. به‌ویژه در مواردی که دیوار بین دو ستون قرار دارد، اجرای این مرحله بسیار حیاتی است.
گام چهارم: مهار دیوار با نبشی در چهار طرف
برای اطمینان از ایمنی و استحکام بیشتر دیوار، نبشی‌های اضافی در چهار طرف دیوار باید نصب شوند تا دیوار در برابر تغییرات فشار و بارهای خارجی مقاومت بیشتری داشته باشد.
گام پنجم: پوشش پلاستر
آخرین مرحله شامل پلاسترکشی است که باید با دقت انجام شود. این لایه کمک میکند تا مش و توری فایبرگلاس به‌طور کامل به دیوار چسبیده و استحکام نهایی دیوار را افزایش دهد. این پلاستر باید حداقل ۱۵ میلی‌متر ضخامت داشته باشد و از ایجاد نقاط ضعف جلوگیری کند.
کلام پایانی
وال مش دیوار همسایه یکی از سیستم‌های به‌روز و کارآمد در صنعت ساختمان است که با استفاده از فناوری‌های نوین، به‌ویژه مش فایبرگلاس و الیاف ستاره‌ای، می‌تواند به‌طور موثر دیوارهای غیرسازهای را در برابر نیروهای جانبی ایمن کند. رعایت دستورالعمل دقیق طراحی و اجرای این سیستم، به‌ویژه در ساختمان‌های کوتاه مرتبه تا ۵ طبقه، می‌تواند عملکرد بهینه‌ای را در مهار دیوارهای مشرف به ساختمان‌های مجاور به ارمغان آورد. برای دستیابی به نتیجه مطلوب، اجرای این سیستم نیازمند تخصص و دقت است، لذا توصیه میشود که پروژه‌ها با نظارت دقیق و به کمک تیم‌های متخصص انجام شوند. این روش نه تنها از لحاظ اقتصادی و فنی مزایای فراوانی دارد، بلکه به‌طور قابل توجهی می‌تواند به ایمنی و پایداری ساختمانها در برابر چالش‌های محیطی مانند زلزله و باد کمک کند.